Sa tugom je u Herceg Novom primljena vijest da je juče u 78. godini, preminuo dugogodišnji urednik igranog programa TV Beograd i glavni urednik umjetničkog programa RTS, profesor filmskog i televizijskog scenarija na katedri Dramaturgije Akademije umjetnosti, Milovan Vitezović, veliki prijatelj grada i građana Herceg Novog.
Pisao je pjesme, romane, eseje, kritike, aforizme, filmska i TV scenarija. Objavio je oko pedeset knjiga, među kojima su najpoznatije: „Šešir profesora Koste Vujića“, „Lajanje na zvezde“ (28 izdanja), „Milena iz Knez Mihailove“, „Sveta ljubav“, „Hajduk Veljko Petrović“,“ Evropske godine kneza Miloša“, „Čarape kralja Petra“, „Simfonija Vinaver“, „Sinđelić se sa suncem smirio“, „Princ Rastko“, „Bulerleska u Parizu“, „Kad je neven bio sunce“, „Gospođica Desanka“ i druge.
Ostavio je značajan trag u srpskoj kulturi, a pamtićemo i britke aforizme objavljene u knjigama „Srce me je otkucalo“, „Moždane kapi“, „Mislarica“, „Ludi dragi kamen“, „Čoveče, naljuti se“, „Viteški kodeks“.
Zbirke pjesama za djecu: „Ja i klinci ko pesnici“, „Đačko doba Šumarice“, „Đačko doba“, „Naimenovanja“, „Izabrano detinjstvo“, „Moj deda je bio partizan“, „Kako podići nebo“, „Detinjstvo pameti“.
Televizijske serije: „Gde cveta limun žut“, „Kraljevina Srbija“, „Kneževina Srbija“, „Dimitrije Tucović“, „Vuk Karadžić“, „Onda lole izmisli parole“, „Đačko doba“, „Snohvatice I i II“, „Šešir profesora Koste Vujića“, „Srećni ljudi“.
Bio je čest gost Herceg Novog. U gradu koji je volio nije se samo odmarao, stekao je veliki broj prijatelja i saradnika, pridruživao se i osmišljavao kulturne programe. Kada je 1994. godine Janko Brajković organizovao prvi Sajam knjiga u Igalu, Milovana Vitezovića je imenovao za predsjednika umjetničkog savjeta. Dijelio je sa Brajkovićem i snažno podržao tada pomalo neobičnu ideju o sajmu knjiga pod otvorenim nebom, ali ona na Trgu od knjige, na Belavisti, uspješno živi i danas.
Među Vitezovićevim hercegnovskim prijateljima bio je Dušan Kostić, a sa njim je rado posjećivao škole u našem gradu, posebno OŠ „Dašo Pavičić“ u vrijeme dok su direktori bili Zdravko Beko i Žarko Mandić. Iz te saradnje ostali su njegovi susreti i razgovori i sa učenicima zapisani u školskom listu „Svitanja“ koji je Vitezović pažljivo pratio, a one koji su u stvaranju časopisa učestvovali nerijetko stručno ocjenjivao i srdačno hvalio.
Herceg Novi pamti njegov nastup u prepunoj Dvorani Park, 2004. godine, na promociji njegovog romana „Čarape kralja Petra“. O tom i drugim boravcima u Herceg Novom je, između ostalih, pisao i Žarko Mandić, u svojim proznim sjećanjima.
Takođe u Herceg Novom i Trebinju prije sedam godina, sa velikim simpatijama je primljen njegov rad o hercegovačkom Vojvodi Luki Vukaloviću, gdje je znalački opisan poznati narodni tribun iz 19. vijeka i njegov boravak u Sutorini i Herceg Novom, odnosno Trebinju i njegove posjete Cetinju, odnosno njegov odlazak u Rusiju.
Milovan Vitezović je dobitnik drugih brojnih priznanja, među kojima je rusko odlikovanje „Zlatni vitez“, a odlikovan je i Ordenom Svetog despota Stefana i Ordenom Svetog Save drugog stepena.
Njegove knjige su prevođene na njemački, engleski, rumunski, francuski, italijanski, slovenački, makedonski i druge jezike.
Hercegnovska filmska publika, ali i publika regiona svrstala je među antologijske film „Lajanje na zvezde“ za koji su scenario pisali Vitezović i Zdravko Šotra koji potpisuje i režiju. Film je na Kanli kuli doživio ovacije, a generacije srednjoškolaca i danas izgovaraju replike iz ovog vedrog, pitkog ostvarenja pa i onu “ ja verujem samo u ljubav na prvi pogled“. Vitezović i Herceg Novi zavoljeli su se na prvi pogled, a on je trajao sve do Vitezovićevog odlaska. Nad Novim ostaje njegova zvijezda i naše sjećanje.
