Na Lazarevu subotu, u navečerje praznika Ulaska Gospoda Isusa Hrista u Jerusalim održana je tradicionalna ltija, koja se kretala od hrama Svetog Arhangela Mihaila u Starom gradu, do manastira Savina.
Večernju službu služio je arhijerejski namjesnik nikšićki protojerej-stavrofor Slobodan Jokić, koji se nakon litije, sabranima obratio prazničnom besjedom.
-Sa ovim praznikom na neki način počinju veliki Vaskršnji praznici. Da se zapitamo koji je to smisao ovog događaja koji crkva tako svjetlo, radosno i pobjedno praznuje na Lazarevu subotu i Cvijeti. Kako spojiti radost i suze Hristove sa njegovom silom kojom je vaskrsao mrtvoga Lazara. Hristove suze nam pokazuju istinitost njegovog rođenja, veliku tajnu pobožnosti, da je Bog posato čovjek. Ovaj praznik nam na najdublji način otkriva ovu veliku tajnu kroz koju se istinski pojavljuju dvije prirode Hristove, božanska i čovječanska, kazao je Jokić.
Ovu subotu se obavlja do tada najveće od Hristovih znamenja. Vaskrsenje njegovog prijatelja poslije četiri dana od njegove smrti. Zato je Lazar svjedok da je vaskrsenje život vječni, poslednje slovo ljudske istorije, a ne smrt, ističe Jokić.
-I tako Lazarevo vaskrsenje postaje slika i simbol budućeg vaskrsenja ljudskog roda. Kako kaže jedna himna ovoga praznika “Kako bi prije stradanja svog učvrstio vjeru i opšte vaskrsenje, vaskrsao si Lazara iz mrtvih Hriste Bože”. Ovdje bi se zadržao na još jednoj velikoj tajni ljudskog postojanja. To je tajna suze. Možemo reći da se svijet danas nalazi i pred tajnom suze. Naša stradalna planeta pokvašena je suzama ljudskim od kore do centra, kako kaže otac Justin Ćelijski.
Mi duboko vjerujemo da svaka suza odgoni tamu pakla i tjeskobe i pomaže da svijet i čovjek osjete zagrljaj kojim Hristos grli sve nas, poručio je Jokić.
Nakon besjede, uslijedio je dječiji program, koji su izveli polaznici pjevačko-recitatorske grupe “Prepodobna Kasija Konstantinopoljska”.
