Srpski dramaturg, scenarista, pisac, reditelj i kritičar Đorđe Milosavljević već skoro tri decenije jedan je od najuspješnijih, jer su neki od najpoznatijih tekstova nastali upravo iz njegovog pera. „Paket aranžman,“ Tri palme za dvije bitange i ribicu“, „Nebeska udica“, „Točkovi“, „Jesen stiže dunjo moja“ samo su neki od filmskih naslova koje potpisuje Milosavljević, a poslednjih 15-tak godina se više okrenuo televiziji, gdje takođe bilježi veliki uspjeh serijama poput „Sva ta ravnica“, „Korijeni“ „Tajkun“ i drugi.
Milosavljević je član žirija selekcije dugometražni igrani filma na 36. Filmskom festivalu Herceg Novi – Montenegro film festivalu. O tome da li je žiriranje zadovoljstvo i odgovornost, Milosavljević kaže:
„Nagrade su ili ohrabrenje ili razočaranje, ali filmovi su ipak ti koji ostaju, jer se nagrade vremenom malo zaborave. One znače autoru mnogo, jer mu daju snagu, entuzijazam, motivišu ga za sledeće projekte, i to jeste naša odgovornost. Ali, iz istorijske perspektive, svaki film Živka Nikolića je ostao kao jedan od međaša u jugoslovenskoj kinematografiji, i teško ćemo se sjetiti šta je koji dobio. To su sjajni filmovi, koji se i danas pamte i kod najšire publike i kod onih koje zanima istorija filma, a šta je koji dobio, to vrijeme odnese“ smatra Milosavljević
Uvijek je zanimljivo to kako se usaglasi, u ovom slučaju petoro ljudi različitih estetika, ukusa, preferencija, emocija. Kako je kazao, bili su kooperativni, raspoloženi da donesu prave odluke, iako su razlike o utiscima, doživljajima, naravno velike.
-Mislim da na odluke utiče sve, i generacijska razlika, zbog koje imate utisak da drugačije osjećate i vrednujete, nego neko mlađi, ali smo relativno brzo došli do tih rješenja, bez obzira što su ona donijeta usaglašavanjem i djelimično preglasavanjem većinom glasova. Ipak mislim da nismo imali problema jer smo svi željeli da pravi autori odu sa festivala sa nagradama.
Kada je u pitanju odabir filmova u ovoj selekciji, Milosavljević je, kako kaže jako zahvalan i festivalu i selektorki Jeleni Mišeljić što im je pružila taj uvid u regionalne kinematografije. Ono što je njegov utisak, je koliko su ti filmovi zapravo srodni i slični.
-Vidi se da živimo na istom prostoru, zapanjujuće je da su kostimografija i scenografija kao da je jedan film, nema razlike u eksterijerima i enterijerima, sve su to savremene priče koje zapanjujuće liče jedna na drugu. Bez obzira što su teme i motivi različiti, ali osjećaj, a to je duh vremena je vrlo sličan. Ono što je potresno i tužno je što u filmovima dominira osjećaj ekstremnog beznađa, problemi koji su egzistencijalno jako teški, tiču se i duševnog zdravlja, suočavanja sa smrću, samoubistvom, problemi sa institucijama, školstvo, zdravstvo, policija, i onda stičete utisak da, iako se Jugosavija razdijelila, da je taj kulturni prostor apsolutno identičan. Da filmovi, kao da su nastali u jednoj umjetničkoj radionici. Tužno je što su to relativno mladi autori i stiče se utisak da je taj osjećaj depresije i beznađa koji dominira u umjetničkom smislu vjerodostojan i ubjedljiv, ali u nekom životnom smislu zaista se zapitate i uplašite zar je moguće da je očajanje toliko duboko.
Poslednje večeri festivala (28.avgusta) saznaćemo koji su to filmovi u selekciji dugometražnog igranog filma dobili nagrade, o kojima je odlučivao petočlani žiri, u sastavu:
Jelisaveta Seka Sablić – predsjednica žirija
Rumena Bužarovska – članica žirija
Đorđe Milosavljević – član žirija
Andrija Mardešić – član žirija
Dušan Kasalica – član žirija
