Pravoslavni vjernici sutra obilježavaju Svetog Savu, školsku slavu.
Crkvena opština Topaljsko-Hercegnovska organizuje proslavu u čast prvog srpskog prosvjetitelja i arhiepiskopa Svetog Save. U Crkvi Svetog Save na Savini, biće upriličena večernja služba u 17 časova.
Sutra, na Savidan, 27. januara, takođe, u Crkvi Sv. Save iznad Manastira Savina, biće služena Saborna liturgija, sa početkom u 8:30. U nastavku će biti održan Program djece sa vjeronauke, recital i nastup hora Sv. Sava.
-Svetosavskoj akademiji sutra veče u Dvorani Park, prisustvovaće Mitropolit Crnogorsko-primorski Joanikije, koji će besjediti. Akademija će početi u 19 časova. Sveti Sava kao prvi srpski prosvjetljitelj je značajan i duboko ukorijenjen u crkveno-narodnoj tradiciji našeg naroda, kazao je za RTHN sveštenik Zoran Miljanić.
SPKD „Prosvjeta“ objavilo je rezultate literarnog konkursa u čast Svetog Save, za učenike osnovnih škola u Boki, na teme „Znam ko je bio Sveti Sava“ i „Za ljubav našem svetitelju Savi“. Žiri je za najbolje odabrao jedan prozni i tri poetska rada, a na Svetosavskoj akademiji će biti uručena i povelja za životno djelo vaspitačici Miri Femić.
Tročlani žiri u sastavu: književnik, profesor književnosti Nikola Malović, književnica Snežana Vukićević Čvoro i pjesnikinja, profesorica književnosti Teodora Kovač, vrednovao je 46 proznih i poetskih radova.
-Najbolji prozni rad napisala je Darija Guberinić, učenica osmog razreda OŠ „Veljko Drobnjaković“ iz Risna, osvojivši maksimalan broj poena – 15. Ni jedan drugi rad nije dobio toliko poena, pa je žiri odlučio da se ove godine neće dodjeliti nagrada za drugo i treće mjesto.
Rastko Nemanjić, najmlađi sin velikog srpskog župana Stefana Nemanje i Ane, rođen je oko 1174. godine. Zajedno sa starijom braćom, Stefanom i Vukanom, na dvoru u Rasu, dobio je izvanredno obrazovanje. Već u petnaestoj godini otac mu je predao na upravljanje Humsku oblast, između Neretve i Dubrovnika. Kao vladar bio je krotak, blag i ljubazan prema svima.
Međutim, težeći savršenijem životu, mladi Rastko je napustio roditeljski dom i otišao u Svetu Goru. U osamnaestoj godini primio je monaški čin i dobio ime Sava. Stefan Nemanja, koji je monahu Savi slao bogatu materijalnu pomoć za svetogorske manastire, zamonašio se, pošto je predao presto sinu Stefanu. Kao monah Simeon, pridružio se najmlađem sinu u manastiru Vatopedu, čiji su postali veliki dobrotvori.
Oni, zatim, obnoviše napušteni i opustošeni manastir Hilandar, koji je sve do XVIII veka bio najveća srpska škola i rasadnik duhovnosti, prosvjete i kulture.
Na praznik Uspenja Presvete Bogorodice, 15. avgusta 1219. godine, u Nikeji patrijarh Manojlo Saranten, uz saglasnost cara Teodora I Laskarisa hirotoniše Savu za prvog srpskog arhiepiskopa. Od tada je Srpska Pravoslavna Crkva autokefalna, sa blagoslovom da srpski arhiepiskopi mogu da primaju posvećenje od sabora svojih episkopa.
Godine 1234. Sveti Sava kreće na svoje drugo putovanje u Svetu Zemlju.
Prilikom povratka sa pokloničkog putovanja, upokojio se u Bugarskoj, u Trnovu, na Bogojavljenje 14. januara 1235. godine. Kralj Vladislav je, 1237. godine, uz najviše crkveno-državne počasti preneo mošti svetitelja Save u manastir Mileševu.
Godine 1594. na Vračaru u Beogradu, Sinan paša je na lomači spalio Savine svete mošti. Sada, upravo na mjestu na kome su spaljene njegove svete mošti, dovršava se na Balkanu najveći Spomen-hram Svetog Save.
Sveti Savo se proslavlja kao veliki ktitor, zadužbinar, ali najviše kao osnivač Srpske autokefalne Žičke arhiepiskopije, u okviru koje je osnovao Zetsku episkopiju, koja je kasnije postala mitropolija, a iz nje izrasla današnja Mitropolija crnogorsko-primorska.
Osam vjekova plodova koje je dala Mitropolija crnogorsko-primorska u okviru Srpske pravoslavne crkve, može se spoznati i koliki je značaj djela Svetoga Save.
